Dag 1

En zo komen we op een zondagavond in Juli aan op een troosteloos station op een verlaten plek in het oosten van Duitsland. Doel is een kleine camping aan de Duitse kant van de Oder. De ontvangst op de camping een paar kilometer verder stemt ons niet vrolijker: de beheerster deelde ons mee dat fietsers eigenlijk niet gewenst waren omdat dat zoveel onrust gaf! Haar van bierbuik en tatoeages voorziene echtgenoot staat er somber bij te kijken. Voor dit soort situaties hebben wij onze kinderen getraind in het opzetten van onschuldige, vermoeide gezichtjes. Ook nu heeft dat het gewenste resultaat en mochten wij zelfs twee nachten blijven.

Waar is het centrum (Maandag 11 juli)
De dag is heet, erg heet. En wij zijn moe, erg moe, want tegen onze principes in hebben we tot vlak voor de vakantie hard doorgewerkt. Steunend zoeken we de zeer schaarse schaduwplekjes op de camping en proberen wat te lezen of te slapen. Toch moet er ook gewerkt worden, want Veerles kettingkast was bij het inladen in de trein gekraakt en hangt nu half los. Toevallig komt de getatoeëerde campingbeheerder langsslenteren. Hij bekijkt de situatie, wenkt ons naar zijn werkplaats en zet met behulp van een gebogen metaalstripje de kettingkast vast. Zo goed, dat Veerles kettingkast de enige is die de vakantie heeft overleefd. Van enige betaling wil hij niets weten.
’ s Middags toch maar even de Oder overgestoken om in het Poolse Kostrzyn boodschappen te doen. De eerste supermarkt geeft ons gelijk een vakantiegevoel: een Intermarché! Die kennen we uit Frankrijk! Het centrum van Kostrzyn kunnen we niet vinden. Dat is niet zo vreemd, want Kostrzyn is in maart en april 1945 weggebombardeerd toen de Russen onder generaal Zhukov hier de Oder overstaken bij hun slotoffensief richting Berlijn. Nu bestaat het centrum uit wat verspreid liggende betonnen flats, een parkje en wat verspreid liggende winkeltjes. Bij de grensovergang herinnert een groot monument aan de verrichtingen van de Russische troepen.
Na het pinnen van de nodige zloty’s, wat inkopen en een bezoekje aan de tourist information gaan we terug naar Bleyen. Bij de spoorwegovergang moeten we lang wachten op de trein die heel langzaam en voorzichtig de brug over de Oder overkomt. Alsof die elk moment kan instorten. Vóór 1945 was dit een hoofdlijn en reden hier de sneltreinen van Berlijn naar Danzig(Gdansk) en Koningsbergen (Kaliningrad).

© Otto Cox 2005/6